Αλεϊχάντρε, Βιθέντε

(Vicente Aleixandre, 1898 – 1984). Ισπανός ποιητής. Παρότι ανήκει στη γενιά του ‘27, η ποίησή του έχει μια ιδιαίτερη, πολύ προσωπική σφραγίδα, όχι μόνο εξαιτίας της πρωτότυπης τεχνικής της (στίχος μακρύς και με ρυθμό σχεδόν αφηγηματικό), αλλά και επειδή η έμπνευσή της είναι σταθερά νεορομαντική. Από το πρώτο βιβλίο του, με τίτλο Ο περίβολος (Ambito,1928) έως τη Σκιά του Παραδείσου (Sombra del Paraiso,1944) και την Τελευταία γέννα (Νacimiento ultimo,1953), η ποίησή του είναι συνυφασμένη με μια δραματική αντίληψη για τη φύση, όπου ο έρωτας είναι συγχρόνως ζωή και καταστροφή. Στα τελευταία ποιητικά του έργα, Ιστορία της καρδιάς (La Historia del corazon,1954), Σε ένα ευρύ πεδίο (En un vasto dominio,1962) και Παρουσίες (Presencias,1965) ο Α. τραγουδάει τον άνθρωπο και κυρίως την ομαδική ζωή. Το 1976 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ.